Tokio Hotel

AngelOfDarkness

Prolog

Ujął jej podbródek w dłoń i delikatnie uniósł do góry tak, by musiała spojrzeć na niego. Widząc jej niebieskie oczy wypełnione łzami nieomal sam się rozpłakał.
- Musisz jechać? - spytała cicho, przerywając milczenie przesączone smutkiem.
I tak znała odpowiedź, ale miała nadzieję, że stanie się cud...
- Wiesz, że tak... Nie chcę, ale muszę. - odparł, gładzać ją po włosach, które nigdy nie były jeszcze tak miękkie i puszyste, jak właśnie wtedy.
Nie odpowiedziała. Nie mogąc już powstrzymać łez puściłą je luzem. Spłynęły po jej zaróżowionych z emocji policzkach i sprawiły, że Billowi serce się krajało.
- Nie płacz... Proszę, bo trudniej mi zrobić to, co muszę. - poprosił, lecz ona i tak nie spełniła jego prośby. Nie mogła już ich zatrzymać, kropelki podobne do deszczu dalej leciały.
- Nie mogę... Kiedy wiem, że nie będę cię widzieć aż 4 miesiące. Aż cztery! Jak ja to przeżyję... Jakoś na pewno, nie będę ci zajmować czasu, lot masz za 4 godziny, musisz się spakować... - wstała, chcąc szybko wyjść, bez pożegnania, byleby tylko oszczędzić sobie bólu.
Czarnowłosy jednak nie mógł jej wypuścić. Szybka złapał ją za rękaw przydługiej bluzy i przyciągnął do siebie, drugą mocno obejmując w pasie. Dziewczyna nawet jeśli chciała, nie mogłaby się wydostać z jego uścisku.
Odgarnął jej mokre od słonych łez włosy z twarzy. Była taka śliczna... Nawet z opuchniętymi oczami i ustami wygiętymi w podkówkę. Uwielbiał na nią patrzeć, nie ważne gdzie, jak i kiedy. Kiedy tylko był w stanie obserwował ją. A najważniejsze było to, że była jego... I tylko jego. Na zawsze.
Pochylił się nad nią i pocałował namiętnie, drżąc na samo poczucie jej miękkich i wilgotnych warg.
Ona oddała pocałunek zachłannie, jakby chciała się nacieszyć tym ostatnim pocałunkiem na długi czas...
Po chwili odsunęła się, na moment przytulając się twarzą do jego szyi i po raz ostatni wdychając jego słodki zapach. Przesunęła dłonią po jego policzku i odeszła.
- Kocham Cię, Paula... - usłyszała, zanim zamknęła drzwi. W windzie oparła sie czołem o ściane i zaczęła płakać.

>>>>>>>>

Opo o mojej przyjaciółce, Paulinie i Billu Smile

Przepraszam za literówki i beznadziejną jakość, bo mam wrażenie, że wyszło beznadziejnie...

meggi

Ohh zapowiada się spoko! Wiesz? Chyba sobie zmienie imię na Paulinka i kupię soczewki! Bede miala niebieskie oczy Razz

Ja czekam z uprawnieniem na Cd bo jak naraie to mi sie podoba sie wkrecam w otoczenie Razz

mileNa

oooo fajne fajne Very Happy

cóż moge wiecej powiedziec, czekam na ciąg dalszy ale zapowiada sie spoko Smile

Paula

Ada.... popłakałam sie!! pisz CD prooosze!!

klaudia92

e nooo super opko Razz

tylko mnie też jakoś wkręć Very Happy

goo_gu

krótkie, mam nadzieje że następny odcinek będzie dłuższy!! i oczywiście CD proszę Laughing

osiek_aga

było pare błędów, ale zdarza się ... czekam na CD Very Happy

AngelOfDarkness

Siedziała na łóżku Ady, nie słysząc nawet słów pocieszenia Klaudii. Była tak strasznie załamana, że nie zareagowała na to, gdy Ada zaczęła jeść jej ulubiony błyszczyk o smaku gumy do żucia. Ta druga także nie była w nastroju. Nie była w nim już od miesiąca, żartobliwie została obdarzona ksywką "Cień". Ale dlaczego, to będzie później.
Z całej ich trójki jedynie Klaudia widziała przyszłość w kolorowych barwach. Jej wybranek serca także wyjechał, ale obiecał pisać długie, romantyczne i szczegółowe listy, ewentualnie maile. Teraz nawet zaprzestała bezowocnego przekonywania Pauliny, by nie zamartwiała się, gdyż to nie koniec świata, bo zajęła się wystukiwaniem treści smsa do swojego chłopaka.
Paula ciągle rozpamiętywała słowa, które Bill wypowiedział na koniec ich krótkiego spotkania tego dnia. Kocham, cię, Paula... Trzy słowa, pięć sylab, czternaście liter, siedem samogłosek, siedem spółgłosek... Kocham cię stanowczo, Paula miękko...
Dla innych może nie miało to znaczenia, ale tak zwana "Świtka" zawsze dokładnie analizowała to, co zrobił, co powiedział... W pamięci zachowywała wszystkie szczegóły z każdego z wielu ich spotkań. Pamiętała to, że całował ze zmiennym naciskiem, namiętniej, delikatniej, średnio i tak w kółko... Wiedziała, że często przygryzał lekko jej dolną wargę, uwiebiał bawić się jej włosami, wolał ją z rozpuszczonymi, wyprotowanymi włosami lub kręconymi.
"Wyglądasz jak aniołek z tymi loczkami", rozczulił się, gdy pierwszy raz zobaczył ją po deszczu.
- Paulina, weź się rozchmurz, to, że wyjechał, nie znaczy nic złego... Georg jest razem z nim, a ja jakoś jestem happy. - rzekła Klaudia, biorąc garść popcornu z miski.
W rudowłosej się zagotowało. Warknęła:
- Sorry, że to mówię, ale twój chłopak nie jest aż taki popularny, jak mój, to nie za nim ugania się tysiące fanek, to nie ciebie teraz będą zabijać wzrokiem i szantażować!
Klaudia poczerwieniała ze złości i odpowiedziała:
- Ach tak? Twierdzisz, że Georg jest gorszy od twojego Billusia smrodusia?
Świtka już otwierała usta, by odeprzeć atak, ale odezwała się dotychczas pomijana:
- Przestańcie. Nie ma sensu się kłócić. Wiecie, że niektórzy mają gorzej... Na przykład ja.
Pozostałe natychmiast zamilkły, spoglądając na Adę ze współczuciem. Taaak... U niej nie było zbyt ciekawie. Po tym, co zrobił jej perkusista Tokio Hotel aż dziw bierze, że chciało jej się żyć. Mało kto dałby radę takiemu problemowi, ale okazało się, że ta ma na tyle silną osobowość, by (ledwo, ledwo) unieść ten ciężar.
Zapadła niezręczna cisza. Cień ukryła twarz za kurtyną farbowanych, czarnych włosów, zapewne za wszelką cenę starając się nie rozpłakać. Paula patrzyła na przyjaciółkę, wyobrażając sobie siebie w takiej sytuacji. Gdyby Bill ją tak potraktował, z pewnością nie dałaby rady... Nawet z pomocą jednego z tych wszystkich psychologów.
- DObra, zamiast litować się i użalać nade mną, może obejrzymy wreszcie ten cholerny film? - przerwała milczenie Ada, sięgając po miskę z chipsami.
Klaudia ochoczo rzuciła się do odtwarzacza, a Paulina przesłała czarnej pokrzepiający uśmiech. Tamta odwzajemniła go słabo, przenosząc wzrok na telewizor. Wśród tej trójki seans "Titanica" był rytuałem na takie okazje, więc gdy tylko Klaudia klapnęła obok Świtki zaczęły oglądać...
*****
- A ty co tak siedzisz? Za 15 minut mamy koncert, a ty nawet se w uchu grzebać nie zacząłeś - zażartował Tom i przyjrzał się uważnie bratu. Wiedział dobrze, co mu w duszy gra. Westchnął ze współczuciem i poklepał go mocno po plecach, mówiąc:
- Nie martw się, w przerwie między koncertami pojedziemy po nie... To jest, do nich. - poprawił się szybko, gdy Bill z nadzieją podniósł na niego wzrok. Mieli zamiar zabrać dziewczyny ze sobą w trasę, ale ich "ukochany" menadżer nie zgodził się. Czy to dlatego, że dbał o bezpieczeństwo partnerek chłopaków, czy dlatego, że popularność zajętych Tokiohotelowców może i zmalałaby, nie wiedzieli. Oczywiście, śmiertelnie obrażeni na niego czarnowłosy i Georg daliby sobie ręce uciąć, że to z tego drugiego powodu. No, ale trudno, trzeba żyć dalej, stwierdził tydzień temu Gustav i zajął się jedzeniem olbrzymiej pizzy hawajskiej.
- Daj mi pięć minut, okej? Bo chciałbym... Do niej zadzwonić. - rzekł cicho, sięgając po komórkę.
- Bill... Wiesz, że wtedy będzie jeszcze gorzej? No wiesz, ona będzie jeszcze bardziej tęskniła i ty też... - dredziak zrobił krok do drzwi.
Bliźniak popatrzył na niego dziwnie, więc blondyn wycofał się do swojej garderoby.
Ściskał chwilę komórkę w dłoni, patrząc się na wyświetlacz, na którym już widniało " Kochanie moje :*".
- Wiem... Ale obiecałem jej. - powiedział do siebie i przycisnął komórkę do ucha.
*****
W momencie, w którym Leo zamarza, a Winslet odrywa jego rękę od drzwi i wpycha go pod wodę (czyli w tym, na którym dziewczyny najbardziej płaczą Wink

), ciszę przerywaną szlochami (i chichotem Klaudii, której znowu strzeliło coś głupiego do łba) przeszył dźwięk dzwonka (czyli "Shrei" TH) telefonu Pauli. Ta w mgnieniu oka wyciągnęła aparat spod tyłka Ady i popatrzyła na ekranik.
- WŁĄCZCIE PAUZĘ!! TO BILL!! - zawyła i szybko odebrała.
- Halo? - powiedziała nosowym głosem.
- Paulina?
- Bill!! - zawołała radośnie, jednocześnie mocno waląc poduszką po łbie Klaudię, która dostała napadu histerycznego śmiechu.
- Płakałaś? - spytał, oczami wyobraźni widząc zapłakanądziewczynę. I znowu poczuł się jak ostatni dupek.
- Tak. to znaczy nie. TO znaczy... Ojej, oglądałyśmy Titanica z dziewczynami.
- Aha.. Już się przestraszyłem, że.. - urwał, nagle interesując się swoimi wyjątkowo nie pomalowanymi paznokciami.
- Że to przez ciebie? - zgadła Świtka, i nie pozwalając mu dojśćdo słowa, dodała:
- Głuptasie, przez ciebie nie będę płakać. Najwyżej przez twoje głupie fanki i jeszcze głupszy zespół, o, i jeszcze przez Marca, twojego głupiego menadżera.
- No to dobrze... Słuchaj, muszę kończyć. Zadzwonię jeszcze po koncercie. Kocham cię, miśku. Pamiętaj o tym. - i zanim zdążyła coś mu odpowiedzieć, on się rozłączył.
Wpatrywała się w wyświetlacz. A jej przyjaciółki, jak zwykle zgadując, co jej w duszy gra, objęły ją i przytuliły mocno.

>>>>>>>>

Thx za miłe komentarze Smile

Nie wiem, czy to odpowiada waszym oczekiwaniom, bo moim jak zwykle nie Very Happy

Niebawem part 2.

klaudia92

omgggg ada to jest cudne!!!!!!!! nooo.. bedzie mi pożyczał prostownice hahaa ale fajnie Very Happy

georg ma prostownice Very Happy

i bedzie mi dawał Very Happy

haha

ale czemu napisalaś , że się smieje, co? Razz

Paula

no to Ty dziewczyno juz sie bierz za pisanie:) bo ja chce jutro lub dzis widzieć CD

klaudia92

no właśnie!! bo jak nie to ja przechodzę na strajk głodowy!! (przynajmniej schudnę hyhyh)

meggi

A ja przejde na strajk obżarstwowy!! rzynajmniej przytyję!! No i oczywiscie, wszystkie sklepy beda puste. A zwlaszcza te ze slodyczami Wink

ja chce CD! Bo opo neiziemsko mi sie podoba

osiek_aga

Żadnych strajków.. żadnych bajzlów tylko przymusowy napad na Adę.. ja chcem CD i to JUŻ Very Happy

mi się podobało Smile

Paula

Ada... niebawem jest koniec czerwca a Ty nic, weź się kobieto do roboty!

klaudusia

fajne fajne Smile

ale mam złe przeczucia.... napewno coś złego się stanie Razz

opbym sie mylila...nie lubie smutnych opek...
JA CHCE CD JA CHCE CD Very Happy